"ROAARRRR!" Drie paar grote ogen kijken me verschrikt aan vanaf de bank: "Mam, wat doe je nou weer?" De oudste doet subtiel de achterdeur dicht. Ik schiet in de lach en probeer mijn schaamte te verbloemen.
"Ik oefen met lichaamsgericht werken en leer te grommen als een leeuw. En weet je wat? Ik heb ook geleerd te blaten als een schaap als een vergadering echt té saai is: beeeeeehhh! Dat kunnen jullie doen als je een les op school bijvoorbeeld stom vindt." Nu zijn ze ineens geïnteresseerd. "Vanuit je buik, doe maar mee!" Vol overgave hoor ik blatende schapen. Ik kan het niet laten te grinniken en ben ineens blij met online onderwijs.
In de les lichaamsgericht werken gaat de trainer verder: "Als je een kip nadoet voel je de stress in je nek en borst." Ik voel inderdaad spanning. Mijn jongste zoon van acht blijkt een kip imitator te zijn, vloeiende bewegingen. Geen spoortje stress, zelfs het stemgeluid klopt. Hij heeft zijn natuurlijke kind expressie nog en is op de leeftijd dat hij zich daarvoor begint te schamen. Het zit tussen lachen en schamen in, wat zich vervolgens uit met boosheid.
Hij schaamt zich wanneer zijn puberende broer hem plaagt als hij een spelletje verliest. Ik begrijp beter wat er in zijn hoofd gebeurt wanneer ik het artikel van Maarten van Boksem (2016) lees: 'neurologisch is een spelletje verliezen hetzelfde als met een noodvaart met je hoofd tegen een paal aanlopen. Je voelt je rot, je krijgt een stressreactie en je lichaam krijgt de boodschap: deze situatie moeten we in het vervolg zien te vermijden.' Ik begrijp mijn eigen pijn bij spelletjes ineens ook.
Brené Brown (2021) definieert schaamte als een intens pijnlijk gevoel die voortkomt uit de overtuiging dat we niet goed genoeg zijn en daarom geen liefde of verbinding waard zijn. Zij adviseert te praten over schaamte, omdat het ontstaat tussen mensen en verdwijnt tussen mensen.
Als coach onderzoek ik met de coachee waar gevoelens van schaamte en boosheid vandaan komen. Is het een onbewuste associatie? Dat bijvoorbeeld de baas waar je steeds conflicten mee hebt lijkt op één van je opvoeders? Je biografie schrijven in combinatie met coaching is een manier om je gevoelens van schaamte los te laten door je verhaal te vertellen.
Inmiddels zijn wij de schaamte voorbij en oefenen mijn zoons en ik vol overgave nog talloze andere diergeluiden. We balanceren op één been, verliezen de balans en besluiten vrij te gaan dansen. Wauw, wat een energie komt er vrij!
Bronnen:
Boksem, van, M. (2016) Het is niet maar een spelletje, Erasmus Magazine
Brown, B. (2021) De moed van imperfectie, Lev.
Reactie plaatsen
Reacties