Liefdevolle sprong in zelfzorg

Liefdevolle sprong in zelfzorg

Bewust heb ik elke minuut beleefd in het moment, je zou het bijna mindful kunnen noemen. Als kinderverpleegkundige mocht ik de COVID intensive care gaan ondersteunen. Vol bewondering zag ik met hoeveel hart voor de zorg en vakmanschap er gewerkt werd door dit IC team. Er overviel me een gedachte: “Wat doe ik hier? Wat denken ze wel niet van mij? Wat kan een kinderverpleegkundige nu op een volwassen intensive care? Wat zijn zij kundig, daar kan ik nooit aan tippen”.

Byron Katie (2012) zegt: ‘Is deze gedachte echt waar?’ "Welk ander zinnetje zou je tegen jezelf kunnen zeggen?" Ik dacht aan de cirkel van invloed van Covey (2010). Mijn invloed ligt bij eerlijkheid, oprechtheid en nederigheid, dicht bij mezelf blijven. In dit geval door bespreekbaar te maken wat ik wel en vooral niet kan op een volwassen IC.

Er ontstond beweging, een proces dat ik bij de leiding kon laten. Verwachtingen werden duidelijk, ik kon me nuttig maken op gebieden welke ik makkelijk onder de knie kon krijgen. Wassen, ondersteunen bij het draaien van patienten, bloedafnames doen en vooral kleine dingen voor doodzieke mensen. Hoe fijn vond ik het om die ene patiënt, aan de beademing, met zijn onrustige uitstraling, van top tot teen te verzorgen en hem met vele kussens zo lekker in bed te leggen dat hij weer rustiger ging ademen. Zijn frons verdween en ik voelde een diepe, met opluchting gepaard gaande zucht door mijn lijf gaan. Dit is mijn bijdrage! Voor mij was dit een liefdevol stapje in zelfzorg. 

’s Nachts droomde ik van beademingsbuizen, ik voelde me benauwd worden, werd er zelfs een beetje bang van. Dat gevoel van angst heb ik toe kunnen laten, eigenlijk alleen maar door het er te laten zijn. Dit hoort bij mij, wanneer het spannend wordt ga ik dromen. Mindful accepteren wat er op dat moment is en leven met de angst naast je zijn aspecten die ik me eigen heb gemaakt. Gijs Jansen (2014) zegt zelfs: 'niets is zo krachtig als het actief omhelzen van alles wat je eigenlijk niet wilt ervaren'.

Ik kan bij mijn gevoelens van ongemak komen als ik vertraag door te schrijven. Soms lees ik het terug en vind ik het zo mooi verwoord dat ik er trots op kan zijn. Trots dat ik mijn zware gedachten nuttig heb gemaakt. In tijden van COVID vind ik het goed te beseffen dat pijn en angst doorvoelen functioneel is, we zullen ermee moeten dealen.

Waar we invloed op hebben in deze tijd is liefdevolle zelfzorg door mild te zijn naar jezelf. Denk aan mediteren, yoga, schrijven, tekenen, schilderen, boetseren, je gedachten focussen op muziek, een warm bad. Of de natuur opzoeken, sporten, op een bankje in een park je gedachten er laten zijn. Of lezen, tuinieren, puzzelen, breien (voor degene die dit kunnen ;-)), uitgebreid koken, heerlijke koffie zetten voor jezelf, een dierbare zien of je huisdier knuffelen. Het is niet meer dan vertragen in het moment.

Ik heb geleerd dat de gedachte achter deze activiteiten is, om jezelf meer uit je hoofd te halen, waardoor je waarnemer wordt van je gedachten en die kun je weer beïnvloeden (Bolt, 2016). Een fijne bijwerking is dat ontspanning de aanmaak van dopamine, oxytocine en serotonine bevordert, wat een gevoel van weldaad en genieten geeft!

Met welke liefdevolle sprong in zelfzorg begin jij vandaag?

Literatuurverwijzingen

Gijs Jansen & Tim Batink (2014) Time to ACT!, Thema

Hilde A.J. Bolt (2016) Get your guts, Leporello

Katie Byron (2012), www.thework.com

Steven R. Covey (2010) De zeven eigenschappen van effectief leiderschap, Business Contact